Wiesz, co to jest wyrak? Większość przecząco kiwa głową, bo kompletnie nie kojarzy tej nazwy. A może tarsier Ci coś mówi? Część osób słyszało tę nazwę, lecz nie potrafi jej skojarzyć. A kto widział takie małe zwierzątko z wielkimi wyłupiastymi oczami i długim ogonem? Tak, dokładnie: wyrak, tarsjusz i tarsier to nazwa tego samego sympatyczne i słodziutkie zwierzątko, gdy nie śpi to patrzy na otaczający go świat swoimi wielkimi oczami. Wyrak – dlaczego milusińskie zwierzątko zostało tak szorstko/brzydko nazwane? Tego nie rozumiem, lecz nazwa ta jest bardzo mało popularna. Większość mówi na te zwierzątka tarsiery (ang. tarsier), więc i ja będę się posługiwał tą wyrak czy tarsiusz? To wszystko to różne nazwy na to sympatyczne co widzimy to charakterystyczne, piękne, wielkie i wyłupiaste oczy. Można dodać, że są to nieproporcjonalnie wielkie oczy. Pisma podają, że jeżeli człowiek miałby mieć zachowane takie same proporcje wielkości oczu do reszty ciała jak tarsier, to musiałby mieć je powiększone 150 razy. Później zauważamy śmieszne malutkie uszy i spłaszczony, lekko zadarty nosek. W głowie pojawiają się obrazy z bajek i filmów o gremlinach. Czy tarsiery były pierwowzorem do postaci z filmów rysunkowych? Tego nie wiem. Tarsier górne kończyny ma zakończone palcami, które na końcach mają charakterystyczne zgrubienia i wyglądają niczym łapki zielonej rzekotki drzewnej. Dolne kończyny są znów nieproporcjonalnie duże i pozwalają im wykonywać bardzo duże skoki – podobno dochodzące nawet do ok. 6 metrów, co biorąc pod uwagę wielkość tarsierów jest niesamowitym wynikiem. Ostatnia charakterystyczna część ciała tarsiera to bardzo długi ogon. Tarsier to mały ssak, ok. 8-16 centymetrów. Nie będę rozpisywał całej klasyfikacji tego zwierzątka, bo ani się na niej nie znam, ani mi ona nic nie mówi. Czy to małpiatka, czy małpa, czy ma cechy zbliżone do jeszcze jakiegoś innego gatunku – dla mnie kompletnie nie ma to znaczenia. Po prostu jadąc na Filipiny specjalnie wybrałem wyspę Bohol, bo chciałem móc zobaczyć i pokazać naszej Nadii to milusie stworzonko, które wcześniej znałem ze zdjęć, w ich naturalnym środowisku. Tarsiery naturalnie występują na Sumatrze i Celebes (Indonezja) oraz na na Filipinach. W zupełnej ciszy wchodzimy w kilka osób do sanktuarium. Jest bardzo ciepło i parno a dookoła nas bujna zieleń. W oddali widać młodą dziewczynę ubraną w parkową koszulkę, która stoi przy jednym bambusie. Przykłada palec do ust pokazując, że musimy być bardzo cicho i wskazuje niewielkie stworzonko na jednej z gałęzi. Trzeba się bardzo mocno przypatrzeć, bo jego brązowawe futerko pozwala mu się doskonale maskować pośród listowia i gałęzi. Jest! Widzimy naszego pierwszego Tarsiera. Jaki on śliczny, jaki mały, a jaki słodki – na wszystkich buziach pojawiają się uśmiechy od ucha do ucha. Cicho wzdychychamy wyrażając zadowolenie. Tarsier to nocny drapieżnik, który w ciągu dnia śpi. Zatem trzeba mieć szczęście, żeby zobaczyć jego wspaniałe oczy. Wszyscy włącznie z Nadią cieszymy się jak dzieci – niby Tarsier – niby nic wielkiego (dosłownie i w przenośni) a sprawia tyle radości. To niesamowite, jaka przyroda jest różnorodna i jaka jest piękna. Pomyślelibyście, że kiedyś te piękne zwierzątka były przedmiotem polowań, aby zabić, wypchać i sprzedać je, jako pamiątkę dla turystów? Nie rozumiem jak można być tak okrutnym i kto coś takiego kupował?! Tarsier informacje praktyczneNa Boholu są przynajmniej dwa miejsca gdzie możemy zobaczyć te słodkie zwierzątka. Jedno, którego absolutnie nie polecamy, to klatka, w której w zamknięciu siedzi kilkanaście tarsierów, które można oglądać. Dokładnie nie wiem, gdzie ono jest, bo my byliśmy w tym drugim, które polecamy. Philippine Tarsier Foundation założyło w Corella Sanktuarium tarsierów (Tarsier Sanctuary) gdzie obecnie pracuje wielki miłośnik i znawca zachowań tarsierów – Carlito Pizarras. Pospolicie nazywany jest „Tarsier Man”. Po prostu to spory kawałek lasu (ponad 130 hektarów), gdzie w naturalnym środowisku żyją wyraki (Tarsier). Codziennie rano pracownicy wychodzą na poszukiwanie tarsierów, aby później wiedzieć, gdzie kierować odwiedzających. Miejsce to służy ochronie tarsierów i propagacji informacji o tych wspaniałych zwierzętach a także prowadzi badania naukowe. Wstęp kosztuje 60 PHP od osoby i należy dojechać tu własnym transportem – skuter sprawdzi się doskonale lub wykupić standardową wycieczkę, która odwiedza to Nasza podróż odbyła się w terminie roku. Zapraszam do zapoznania się z Nadia w podróży na Filipiny – zapiski z podróży, które są relacją pisaną na gorąco podczas podróży oraz do wpisu Filipiny informacje praktyczne, gdzie znajdziecie wiele przydatnych informacji. Łukasz Kędzierski - etatowy miłośnik podróży z plecakiem i aparatem. Nieustannie patrzy na świat przez wizjer aparatu, aby uchwycić piękno otaczającego nas świata. Zafascynowany Azją Południowo-Wschodnią, którą nie może się nacieszyć i dlatego ciągle tam wraca. Wspinaczka, buldering, jaskinie, kanioning oraz nurkowanie często przewijają się przez jego wyjazdy. Pokazuje, że można podróżować z małym dzieckiem, bo to nic trudnego - wystarczy chcieć ->
Fauna naszej planety jest niezwykle różnorodna. Niektórzy przedstawiciele fauny są tak niezwykli, że trudno to sobie nawet wyobrazić! Proponujemy zapoznać się z zabawnymi wielkimi oczami dzieci i zobaczyć ich zdjęcia. Śliczne zwierzę z dużymi oczami Galago - dziecko ssaków, należące do rzędu naczelnych. Jednak nie jest bardzo podobny do małp i lemurów: ogon przypomina wiewiórkę, tylne nogi są mocniejsze niż przednie, kufa jest ostra, a uszy przypominają łyżkę. Ale najbardziej niezwykłe są oczy galago: są po prostu ogromne! Mieszka w Galago w Afryce, lubi suchy klimat. Gatunki Galago Istnieje 25 odmian Galago. Ale najczęściej są to: Południe. Fattailed. Somalijski Senegalu. Zwierzęta różnią się niewielkim rozmiarem: długość ciała największego - gruboogoniastego galago - nie przekracza 35 centymetrów. Południowy Galago jest o połowę mniejszy - tylko 16 cm, ma jaśniejszy kolor. Funkcje zachowania Zwierzę jest nocne. Sprytnie i cicho czołga się po drzewach, zamieniając delikatne uszy w rurkę, aby ich nie zranić. Galago lubi spać w absolutnej ciszy, więc przyciska sobie uszy do głowy, aby nic nie odrywało go od odpoczynku. Budząc się późnym popołudniem, galago podnosi uszu po kolei, nasłuchując niebezpieczeństwa w pobliżu. Jego uszy są w stanie złapać dźwięki z bardzo dużej odległości. Galago woli żyć samotnie, ale czasami żyją w małych grupach, nie więcej niż 10 osobników. Mnożą się 1 lub 2 razy w roku. Młode rodzące się na świecie (zazwyczaj dwie rodzą się) żyją z matką przez okres do 3 miesięcy. Galagi żywi się drobnymi kręgowcami, ptasimi jajami, owadami i pokarmem roślinnym. Płaczę galago Podczas nocnego polowania z trzodą zwierząt wyda przenikliwe dźwięki przypominające płacz dziecka. Do tego był nazywany "dzieckiem buszu". Niebezpieczeństwo Małe, nieszkodliwe zwierzę na wolności czai się w wielu niebezpieczeństwach. Głównym jest szympansy. Naczelne atakują galago podczas snu, przebijając je ostrymi paluszkami. Polowanie na małe zwierzęta i ludzi, najczęściej w celu sprzedaży, ponieważ małe zwierzę o dużych oczach jest dziś bardzo popularne na rynku egzotycznych zwierząt. Niestety podczas transportu wiele dzieci umiera. Ai-ai z Madagaskaru Madagascar mitenka - zwierzę o dużych oczach i uszach - należy również do rzędu naczelnych i jest jedynym gatunkiem rodziny rybitowatych. Madagaskarski rękaw ma mały rozmiar (36-44 cm), długi, krzaczasty ogon, który jest 15-20 cm większy od ciała i ciemnobrązowy płaszcz. Głowa ah-ah jest wystarczająco duża, ma duże łyse uszy. Ogromne, nieustannie zaskoczone oczy, duże zęby przednie, ruchome uszy ogromnych rozmiarów i wyciągnięte palce na łapach i przyniosły jej przydomek Ah-ah. Ah-ay znajduje się tylko na wyspie Madagaskar, w zaroślach bambusowych lub gęstych lasach. Madagaskar Knife Lifestyle Ah-ah prowadzi nocny tryb życia, aw ciągu dnia śpi w gnieździe, które buduje z liści palmowych na szczycie drzewa lub w zagłębieniu. Ze względu na tajemnicę tego zwierzęcia z dużymi oczami, zdjęcia z jego obrazami są uważane za rzadkie. Rooky uwielbia ucztować w sercu bambusa lub trzciny cukrowej, nie odmawia owoców i kokosów, nie może jeść niektórych rodzajów owadów. Ah-ay - samotne zwierzę. Rzadko można żyć w parze (samica z samcem w okresie godowym lub matka z dzieckiem). Interesujące fakty na temat Madagaskaru Hrabstwo Madagaskar jest jednym z najbardziej niesamowitych zwierząt na świecie, oto kilka faktów, które to potwierdzają: Liczba tych osób jest bardzo mała, więc ah-ai są wymienione w Czerwonej Księdze. Przednie zęby stożka rosną przez całe życie. Zwierzęta poruszają się bardzo wolno, ponieważ palce palców kończyn mają bardzo długie paznokcie. Środkowy palec na przednich łapach jest długi i cienki, jego koniec nie jest pokryty wełną. Ai-ai pobiera im robaki i owady z pęknięć drzew i popycha je do gardła. Samica rodzi potomstwo co 2-3 lata. Ciąża trwa około 170 dni, niemowlęta żywią się mlekiem matki do 7-8 miesięcy, a do roku lub dwóch są w pobliżu matki. Oczekiwana długość życia kolca wynosi około 30 lat (w zoo). Zwierzę o niezwykle dużych oczach Wydaje się, że na pytanie: "Jakie zwierzę ma wielkie oczy?" - odpowiedź jest jednoznaczna - "Na największym". Ale wszystko nie jest takie proste: największe na świecie zwierzę - niebieski wieloryb - nie jest bynajmniej mistrzem pod względem wielkości oczu. Największe oczy na świecie posiada kolosalne kalmary. Waga jednego z jego oczu wynosi 3 kg, a średnica wynosi 30 cm. Jednak w Księdze Rekordów Guinnessa zarejestrowano zwierzę, które ma największe oczy (w stosunku do wielkości ciała). Takie proporcje można osiągnąć, jeśli na przykład człowiek ma oczy wielkości dużego jabłka! Jak nazywa się tak duże zwierzę o dużych oczach? Nazywa się Philippine Tarsier. To zwierzę jest podobne do postać z kreskówki przerażające i dreszczyk emocji. Jego rozmiar nie przekracza 10 centymetrów (bez ogona), a waży zaledwie 120-160 g, a oczy mogą osiągnąć 1,5 cm. Spiczaste uszy zdobią dużą okrągłą głowę, kończyny są cienkie i eleganckie, rudobrązowe włosy. Zwierzę żyje na Wyspach Filipińskich, a dokładniej na niektórych południowo-wschodnich wyspach archipelagu filipińskiego: Leite; Bohol; Mindanao; Samara. Uszaty mogą mieszkać w różnych miejscach: w bambusowych zaroślach; na wierzchołkach drzew; w opuszczonych ogrodach frontowych; w ogrodach i plantacjach. Woli osiedlać się w lasach, gdzie dostęp do osoby jest ograniczony. Sposób życia Te urocze buziaki są w rzeczywistości drapieżnikami. Głodny tarsjusz siedzi nieruchomo w oczekiwaniu na zdobycz. Jak tylko zobaczy swoją potencjalną zdobycz (jaszczurka, owad lub żaba) - wykonuje jeden skok w dal i chwyta zdobycz z niesamowitymi łapami. A potem idzie na obiad, miażdżąc ofiarę ostrymi kłami. Również tarsierzy nie są przeciwni smakowi ryb, krabów czy raków. Zwierzęta poruszają się szybko i cicho po drzewach i rzadko schodzą na ziemię. W niewoli tarsierzy nie żyją. Są zbyt kochający wolność, a nawet w zoo nie mogą znaleźć dla siebie miejsca, próbując uwolnić się, nawet za cenę życia. Niezwykłe umiejętności Niesamowite zwierzę o dużych oczach wciąż ma wiele niezwykłych umiejętności: Są w stanie obracać głowami o 180 stopni dzięki specjalnej strukturze kręgosłupa. Czubki palców mają klocki-przyssawki, pozwalające na dłuższe pozostawanie na pniach drzew i gałęzi. Oczy tarsierów są ułożone w taki sposób, że zwierzę widzi doskonale zarówno w półmroku, jak iw jasnym świetle. Podczas lotu podczas skoków (i może mieć zasięg do dwóch metrów), tarsjer może "sterować" ogonem, zapewniając dokładność lądowania. Lemur Lory - spokojne zwierzę Fat Lory to kolejne zwierzę o dużych oczach. Lemur Lory, siedzący na gałęzi, wygląda jak puszysta kula z dużymi oczami. Ogon tego zwierzęcia nie jest, dokładniej, jest, ale bardzo krótki, tylko kilka centymetrów, a pod futrem jest całkowicie niewidoczny. Długość ciała puchu o burzowym wyglądzie może wynosić od 20 do 40 cm, a jego waga nie może przekraczać 1,5 kg. Sposób życia Gęste lory śpią w ciągu dnia i wolą nie zasnąć w nocy. Widzą dobrze w ciemności, więc w nocy polują na małe gryzonie, ptaki i owady. Oni również jedzą nektar i owoce. Laurie prowadzi jedno życie, łącząc się w pary lub grupy tylko przez krótki czas. W okolicy, w której mieszka jeden samiec, żyje kilka kobiet. Samica, gotowa na ciążę, przyciąga samca własnym moczem, który w tym czasie zawiera specjalne feromony. Samica rodzi potomstwo przez około 3 miesiące, po czym rodzi jedno dziecko. Noworodek przylega do futra mamy i spędza w tej pozycji około 14 dni. Samiec nie akceptuje żadnego udziału w "wychowaniu" młodego, nawet jeśli w warunkach niewoli tłuszczu Lori - ojciec ufa matce dziecka tylko na czas karmienia. Interesujące jest to, że wszystkie zwierzęta o dużych oczach doskonale widzą w ciemności. Niebezpieczne zwierzę z dużymi oczami Gęste lory czują się świetnie na wolności iw niewoli. Zanim jednak dostaniesz to urocze zwierzę z wielkimi, dobrymi oczami, powinieneś zapytać sprzedawcę, do jakiego typu należy twój potencjalny członek rodziny. Istnieje pięć rodzajów tłuszczu lory, a jeden z nich - małe tłuszczu lory - jest trujący. Na zakręcie łokcia dziecka znajdują się gruczoły, które wydzielają substancję, która staje się trująca podczas interakcji ze śliną. Mały gruby lory używa tej trucizny, aby chronić młode przed niebezpiecznymi drapieżnikami. Po prostu oblizuje futro dziecka i staje się trująca. Inne rodzaje grubych lory nie stanowią zagrożenia dla ludzi. Dbanie o sąsiada Grube Lory - niezwykle spokojne zwierzęta. Nigdy nie kłócą się z rodziną, a kiedy się spotykają, przyjmują interesujące "powitalne" pozy lub szczotkują sobie włosy. Specjalnie do tego procesu gruba Lori nosi ze sobą specjalne narzędzie - długi pazur, który rośnie na palcu wskazującym. Wszystkie pozostałe pazury tego gatunku są krótkie.
Baixe vetor de Uroczy mały Niebieski Jednorożec z duzymi oczami siedzący nad swoim odbiciem. Magiczne zwierze wzór dziecięcy z ozdobnymi motywami na siersci. Plik wektorowy do Stock e explore vetores semelhantes no Adobe Stock. W ciągu ostatnich 50 lat człowiek swoją działalnością doprowadził do sytuacji, w której populacja dzikich zwierząt na Ziemi zmniejszyła się o 58 proc. Ludzie nie tylko polują na zwierzęta, ale także niszczą ich siedliska, wycinając lasy. Do tego wzrost CO2 w atmosferze doprowadza do katastrofalnych w skutkach zmian klimatycznych, które zaburzają równowagę środowiskową i pociągają za sobą całe populacje różnych gatunków zwierząt Dzikie zwierzęta giną także z powodu zapotrzebowania na ich skórę lub ciosy, czasem stają się żywymi zabawkami. Ich śmierć zawsze pozbawiona jest sensu. Nikt już nie mówi o powrocie do równowagi, bo ta została bezpowrotnie zachwiana, ale najwyższy czas, by zacząć myśleć o ratowaniu ostatnich osobników najbardziej zagrożonych gatunków. Niektóre z nich przestają istnieć na naszych oczach. Razem z naukowcami Centrum Nauki Kopernik postanowiliśmy ocalić od zapomnienia 24 najbardziej zagrożone gatunki zwierząt i w ramach projektu ARKA wyślemy w kosmos ich kod genetyczny zapisany jako sygnał dźwiękowy. Być może, skoro nie potrafimy ochronić tych zwierząt na Ziemi, informacja o nich dotrze do obcej, dalekiej cywilizacji? Pandka ruda (Ailurus fulgens) Populacja pandki rudej wynosi w tej chwili mniej niż 10 tysięcy. Pandki rude zamieszkują wschodnie Himalaje i Nepal, są trochę większe od domowego kota, a większość swojego czasu spędzają na drzewach. Ich populacja drastycznie maleje, a jednym z powodów jest kłusownictwo. Pandki wpadają w pułapki przeznaczone dla innych zwierząt, np. saren i dzikich świń, ale zwierzęta giną także, bo ich skórę wykorzystuje się do produkcji nakryć głowy. Pandka ruda Foto: Getty Images Płetwal błękitny (Balaenoptera musculus) Płetwal błękitny to największe zwierzę, które zamieszkuje obecnie naszą planetę. Jednak jeśli nie podejmiemy odpowiednich działań, wkrótce możemy go stracić. W tej chwili populacja tego gatunku liczy od 10 do 25 tys. osobników. Płetwal jest na szczycie łańcucha pokarmowego i odgrywa ogromnie ważną rolę w podtrzymaniu równowagi ekosystemu. Największym zagrożeniem dla płetwala, którego 200 ton wagi można porównać do 33 dorosłych słoni, to zmiany klimatyczne i dewastacja środowiska naturalnego. Przedstawicieli tego gatunku można spotkać w wodach Zatoki Kalifornijskiej, Indonezji, Malezji oraz Filipin. Szympans zwyczajny (Pan troglodytes) Podobnie jak ludzie, szympansy są niezwykle towarzyskimi zwierzętami, które opiekują się swoim potomstwem, niektóre osobniki mogą przeżyć ponad 50 lat. Większość czasu spędzają na szczytach drzew w lasach afrykańskich. Na skutek działalności człowieka populacja gatunku, który według danych WWF liczy dziś od 172 do 299 tys., znikła już z czterech krajów, a osobniki, które żyją w innych częściach świata, muszą radzić sobie z kolejnymi zagrożeniami. Największym z nich są kłusownicy działający w Kotlinie Konga. Najmłodsze szympansy często zabierane są od swoich rodzin i sprzedawane na lokalnych targach jako zwierzęta domowe. Wargacz garbogłowy (Cheilinus undulatus) Wargacz garbogłowy to jedna z największych ryb na świecie, można ją znaleźć głównie w rafach koralowych południowo-wschodniej Azji. Ten osobnik może żyć ponad 30 lat, a na targach jest towarem luksusowym. Członkowie WWF prowadzili na terenie Malezji działania mające na celu zablokowanie eksportu ryby do innych krajów i od 2010 roku udało się uratować 860 ryb tego gatunku, ale nielegalny połów wciąż stanowi dla wargacza garbogłowego duże zagrożenie. Szympans karłowaty (Pan paniscus) Szympans karłowaty w 98 proc. dzieli kod DNA z człowiekiem, zamieszkuje lasy na południe od rzeki Kongo w Demokratycznej Republice Konga. Według danych WWF populacja liczy w tej chwili od 10 do 50 tysięcy osobników. Problemy ekonomiczne na terenie zamieszkiwanym przez szympansa karłowatego przyczyniają się do tego, że stał on się celem kłusowników. Mimo że dokładna populacja tego gatunku nie jest znana, to z całą pewnością można stwierdzić, że przez ostatnie 30 lat zmalała w znaczącym stopniu. Naukowcy są zgodni, że przez niski wskaźnik reprodukcji i nowe zagrożenia ich populacja przez najbliższe 50 lat stale się będzie zmniejszać. Szympans karłowaty Foto: Getty Images Rekin wielorybi (Rhincodon typus) Rekin wielorybi to nie tylko największy z rekinów, ale także największa ryba, jaka zamieszkuje dziś wody oceanów. Żywi się głównie planktonem i przemierza długie dystanse, aby odnaleźć wystarczające ilości pożywienia. Przedstawicieli tego gatunku można odnaleźć we wszystkich tropikalnych wodach świata. W wielu krajach polowania na rekiny wielorybie są zabronione, ale są na świecie miejsca, w których ich populacja stale się zmniejsza. Największym zagrożeniem jest przede wszystkim stale rosnący popyt na mięso rekinów, który sprawia, że w dalszym ciągu prowadzone są nielegalne połowy. Żółw zielony (Chelonia mydas) Żółw zielony to jeden z największych żółwi morskich na świecie. Ich nazwa nawiązuje nie do koloru muszli, a chrząstki, która połyskuje w kolorach zieleni. Występują głównie w wodach tropikalnych i subtropikalnych. Przetrwanie ich gatunku jest zagrożone ze względu na zanikanie miejsc do gniazdowania na plaży, polowania na dorosłe osobniki i zaplątywanie się żółwi w sieci rabackie. Ogromnym zagrożeniem dla żółwi morskich są również dryfujące w morzu torebki foliowe. Pingwin równikowy (Spheniscus mendiculus) Pingwin równikowy jest jedynym gatunkiem pingwina, który występuje na północy Ekwadoru i na wyspach Galapagos. Populacja pingwina równikowego wynosi w tej chwili mniej niż 2000 osobników. Pingwiny równikowe zagrożone są przez pogarszającą się jakoś powietrza i zmiany klimatyczne oraz obecność innych zwierząt, które nie tylko polują na młode, ale również przenoszą na pingwiny niebezpieczne choroby. Szacuje się, że podczas ostatnich zjawisk El Niño zmarło ponad 77 proc. przedstawicieli tego gatunku. Likaon pstry (Lycaon pictus) Likaon nazywany afrykańskim dzikim psem jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków na świecie - jego populacja wynosi dokładnie 1409 osobników, a większość z nich występuje w Tanzanii i północno-wschodnim Mozambiku. Afrykańskie dzikie psy mogą poruszać się z prędkością do 70 kilometrów na godzinę. Największymi zagrożeniem dla likaonów jest rozprzestrzeniająca się wścieklizna i mała ilość pożywienia, o które likaony muszą walczyć z dużo silniejszymi lwami. Ogromny wpływ na spadek populacji likaona ma również działalność człowieka, przez którą te dzikie psy tracą swoje środowisko naturalne. Tuńczyk pospolity (Thunnus Thynnus) Tuńczyk pospolity to największy z przedstawicieli swojego gatunku, którego najstarsze osobniki żyją ponad 40 lat. Tuńczyk pospolity dzieli się na trzy gatunki: tuńczyk atlantycki (największy i z najmniejszą populacją), tuńczyk pacyficzny i południowo-wschodni. Najwięcej osobników tuńczyka pospolitego można spotkać w Morzu Śródziemnym. Według najnowszego raportu WFF ponad 85 proc. ryb w oceanach zagrożonych jest przez nielegalny połów. Tuńczyk atlantycki w krajach azjatyckich uznawany jest za jeden z najlepszych rodzajów ryb do produkcji sushi, przez co jego mięso może osiągać ogromne kwoty. W związku z tym rybacy nie ustają w wymyślaniu nowych metod na połów tej niezwykle cennej ryby. Tchórz czarnołapy (Mustela nigripes) Przez wiele lat sądzono, że łudząco podobne do fretki zwierzę już dawno wyginęło, ale działania wielu organizacji sprawiły, że tchórz otrzymał "drugą szansę". Do tej pory udało się powiększyć populację do ok. 370 osobników. Mimo wielu lat pracy i działań różnych organizacji nad przywróceniem gatunku, ten znów jest zagrożony, głównie przez utratę naturalnych miejsc do życia i liczne choroby. Nosorożec sumatrzański (Dicerorhinus sumatrensis) Nosorożec sumatrzański to jeden z najmniejszych przedstawicieli swojego gatunku i jedyny nosorożec azjatycki z dwoma rogami. Na świecie żyje obecnie tylko 80 nosorożców sumatrzańskich i nie ma żadnych oznak, które pozwalałyby sądzić, że jego populacja jest stabilna. W ciągu ostatnich 15 lat udało się schwytać jedynie dwie samice, które wykorzystywano do celów reprodukcyjnych. Nosorożce zamieszkują lasy Borneo i indonezyjskiej wyspy Sumatra. Największym zagrożeniem dla nosorożców są kłusownicy, którym zależy głównie na ich rogach. W niektórych częściach krajów azjatyckich uznawane są one za symbol prestiżu i statusu społecznego. Naturalne tereny mieszkalne nosorożca są niszczone na potrzeby rozbudowy dróg, a także w celach ekspansji rolniczej. Tygrys sumatrzański (Panthera tigris sumatrae) Można go spotkać jedynie na indonezyjskiej wyspie Sumatra. W 1978 roku eksperci oszacowali, że populacja tygrysa sumatrzańskiego wynosiła tysiąc osobników, a w 2019 ta liczba spadła do mniej niż 400. W skali opracowanej przez WFF oznacza to, że w warunkach naturalnych tygrys sumatrzański skazany jest na wyginięcie. Jednym z problemów, który stoi na przeszkodzie w podtrzymaniu najmniejszego ze wszystkich gatunków tygrysa, jest wylesianie oraz wzrost liczby kłusowników działających na tym terenie. Władze Indonezji już dawno zakazały zabijania tych zwierząt pod groźbą kary więzienia, ale zapotrzebowanie na produkty wykonane ze skóry zwierzęcia niestety nie spada. Nosorożec czarny (Diceros bicornis) Nosorożec czarny zamieszkujący tereny Namibii oraz wybrzeża wschodniej Afryki to kolejny gatunek na naszej liście, którego wyginiecie w warunkach naturalnych jest więcej niż prawdopodobne. Ich populacja szacowana jest od 5 tys. do 5400 osobników. Największy spadek ich populacji odnotowano w XX wieku, kiedy nasiliły się działania kłusowników, zginęło wtedy ok. 98 proc. osobników. Nosorożec czarny Foto: Getty Images Morświn kalifornijski (Phocoena sinus) Najrzadszy z morskich ssaków odkryty został dopiero w 1958 roku, a już jest na granicy wyginięcia. Obecna populacja morświna morskiego liczy tylko 30 osobników, z czego wszystkie zamieszkują wody Zatoki Kalifornijskiej. Morświny bardzo często stają się ofiarami nielegalnych połowów. Eksperci zajmujący się na co dzień ochroną tego gatunku są przekonani, że jeśli nie zostaną wprowadzone zakazy prowadzenia nielegalnych połowów, morświn kalifornijski zniknie z powierzchni ziemi jeszcze w tym roku. Orangutan sumatrzański (Pongo abelii) Naukowcy szacują, że większość z ok. 14 tysięcy orangutanów zamieszkuje w tej chwili wysypy Borneo i indonezyjską Sumatrę. Jeśli ten gatunek wyginie, stracimy kilkanaście gatunków drzew - zwłaszcza tych z dużymi nasionami. Działania mające na celu uratowanie gatunku, koncentrują się na powstrzymaniu wycinki lasów, która prowadzona jest głównie pod nowe tereny na uprawę oleju palmowego. Kolejnym wyzwaniem jest powstrzymanie podpalaczy, którzy stanowią zagrożenie dla wszystkich gatunków zamieszkujących lasy obu wysp. Wschodni goryl nizinny (Gorilla beringei graueri) Naukowcy szacują, że populacja wschodniego goryla nizinnego od początku lat 90. zmniejszyła się o ponad 50 procent. W tej chwili w Kotlinie Konga żyje około 8 tys. osobników. Przez ostatnie 50 lat teren, który zamieszkiwany jest przez goryla nizinnego, zmniejszył się z 12 800 km kwadratowych do nieco ponad 7 tys. kilometrów kwadratowych. Ogromnym problemem dla wschodniego goryla nizinnego są nielegalne kopalnie, które na tereny zamieszkiwane przez goryla przyciągają kłusowników. Organizacje takie jak WWF starają się tworzyć nowe tereny chronione, w których goryle nizinne miałyby większą szansę na przetrwanie. Orangutan borneański (Pongo pygmaeus) Populacja, która wynosi teraz nieco ponad 104 tys. osobników, zmalała przez ostatnie 60 lat o ponad 50 procent. Sytuacja orangutana jest szczególnie krytyczna - przez ostatnie 20 lat powierzchnia terenów, które zamieszkuje, zmalała o ponad połowę. Orangutan borneański odgrywa ogromną rolę w rozsiewaniu nasion, co przyczynia się do poprawy warunków w lasach, które zamieszkuje. Szacuje się, że na dietę orangutana borneańskiego składa się ponad 500 gatunków roślin. Przyczyną tak ogromnego spadku populacji orangutanów jest niestety człowiek. Za najtragiczniejszy moment w całej historii tego gatunku uważa się pożary Kalimantanu z 1997 roku. Na indonezyjskiej części wyspy Borneo zginęło wtedy ponad 8 tys. orangutanów. Goryl nizinny (Gorilla gorilla gorilla) Goryle nizinne to najliczniejsza grupa goryli na świecie. Ich przedstawiciele zamieszkują Kamerun, RPA, Gabon oraz Demokratyczną Republikę Konga. Ze względu na fakt, że goryle nizinne zamieszkują najgęstsze i najbardziej odległe tereny lasów deszczowych, ich populacja jest niemożliwa do dokładnego oszacowania, ale szacuje się, że kłusownicy i liczne choroby spowodowały śmierć ponad 60 procent goryli nizinnych w ciągu ostatnich 20-25 lat. Naukowcy podkreślają, że nawet gdyby udało się usunąć wszystkie zagrożenia, przywrócenie populacji do liczby sprzed 20 lat zajęłoby ponad 70 lat. Badacze są zgodni, że przyczyną śmierci ogromnej liczby goryli jest wirus ebola, który zabił 1/3 dziko żyjących przedstawicieli tego gatunku. Żółw szylkretowy (Eretmochelys imbricata) Stan krytyczny - taka informacja pojawia się na oficjalnej stronie WWF przy informacji o liczebności żółwia szylkretowego, który zamieszkuje wody oceanów tropikalnych. Żółwie są jednymi z nielicznych przedstawicieli grupy zwierząt, która zamieszkuje naszą planetę od przeszło 100 milionów lat. Istnienie żółwia szylkretowego jest kluczowe dla zachowania odpowiedniego stanu raf koralowych w ocenach, a także dla lokalnego przemysłu turystycznego. Największym zagrożeniem dla żółwia jest ogromny popyt na jego muszle, brak miejsca do składania jaj oraz zanieczyszczenia wody w morzach i oceanach. Żółw szylkretowy Foto: Getty Images Saola wietnamska (Pseudoryx nghetinhensis) Saola wietnamska, która często nazywana jest azjatyckim jednorożcem, została odkryta dopiero 20 lat temu (w maju 1992 r.), a już pojawia się na liście gatunków szczególnie zagrożonych wyginięciem. Jak do tej pory badaczom udało się obserwować jedynie czterech przedstawicieli gatunku, z którego wszystkie osobniki żyją na wolności. Odkrycie saoli wietnamskiej zostało nazwane „najbardziej spektakularnym odkryciem w dziedzinie zoologi XX wieku”. Azjatyckiego jednorożca można spotkać - przy wielkim szczęściu - nad wodami rzeki Mekong. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że będzie to jeden z tych gatunków, którego nigdy nie uda nam się do końca poznać - na skutek działalności człowieka saola już traci tereny, które niezbędne są do przetrwania. Morświnek chiński (Neophocaena asiaeorientalis) Ten ssak z rodziny morświnowatych występuje w chińskiej rzece Jangcy i jest ekstremalnie zagrożony wyginięciem - na świecie jest od 1000 do 1800 przedstawicieli tego gatunku. Największym zagrożeniem dla morświnka chińskiego są braki niezbędnego do przeżycia pożywienia, zanieczyszczenie wody czy nadmierna liczba statków na rzece. Nosorożec jawajski (Rhinoceros sondaicus) Nosorożec jawajski jest najbardziej zagrożonym wyginięciem typem ze wszystkich przedstawicieli rodziny nosorożców. Jego populacja liczy od 58 do 68 osobników i wszystkie zamieszkują park narodowy na indonezyjskiej wyspie Jawa. Park Narodowy Ujang Kulon to jedyna nadzieja na uratowanie nosorożca jawajskiego. Na początku XX wieku nosorożce jawajskie występowały w północno-wschodnich Indiach, na wyspie Sumatra i w południowo-wschodniej Azji. Naukowcy są zgodni, że jeśli utracimy populację z Parku Narodowego Ujang Julon, nosorożec jawajski trafi na listę zwierząt, które wyginęły. Tygrys chiński (Panthera tigris amoyensis) Na początku lat 50. XIX wieku populacja tygrysa chińskiego była szacowana na 4 tys. osobników. Później traktowano zwierzę jako szkodnika i do 1979 roku regularnie urządzano na nie polowania. 19 lat po tym, jak rząd Chin zakazał zabijania tygrysa chińskiego, jego populacja wynosiła od 30 do 80 osobników. Od 1996 roku minęło jednak sporo czasu i po latach naukowcy uważają tygrysa chińskiego za gatunek „funkcjonalnie wymarły”. Przez ostatnie 25 lat żaden tygrys chiński nie był widziany w naturalnych warunkach. Pełną listę zagrożonych gatunków znajdziesz na stronie WWF. ARKA Wraz z naukowcami Centrum Nauki Kopernik, specjalistami przetwarzania danych i pasjonatami satelitarnej komunikacji radiowej pozyskaliśmy i przełożyliśmy kod genetyczny 24 najbardziej zagrożonych gatunków na postać cyfrową. Wysłaliśmy go drogą radiową w kierunku egzoplanet – miejsc, gdzie potencjalnie może istnieć życie, a nawet obce cywilizacje. Jakie są szanse, że gdzieś na granicy naszego Układu Słonecznego sygnał zostanie przechwycony przez posiadające znacznie lepszy sprzęt od naszego cywilizacje? Minimalne. Ale podobnie minimalne szanse na przetrwanie na Ziemi mają dziś goryle, tygrysy, nosorożce czy pandy. Co robić, żeby uratować zwierzęta lepiej niż Arka Przede wszystkim – nie ignoruj głosów naukowców i aktywistów z całego świata. Czytaj wiarygodne źródła, edukuj się, przyswajaj wiedzę. Angażuj się w ruchy społeczne i wymagaj od firm i polityków decyzji, które mają realny wpływ na naszą planetę. Wybieraj produkty marek, które wkładają wysiłek w redukcję gazów cieplarnianych, w tym dwutlenku węgla. Po czwarte – zacznij od siebie! Samo ograniczenie spożycia mięsa, bardziej odpowiedzialne podejście do kupna nowych ubrań czy podróżowania ma wielki wpływ na przyszłość, bo branże produkcji mięsnej, mody oraz turystyczna należą do znaczących emitentów CO2 do atmosfery. Na stronie i platformie znajdziesz informacje na temat zmian klimatycznych, zagrożonych gatunków zwierząt oraz porady, jak wprowadzić ekologiczne zmiany w życie. Wciąż mamy szanse, by ocalić zagrożone gatunki i powstrzymać dalsze zmiany klimatyczne na Ziemi. Arka Foto: "Oczami konia" jest tak naprawdę pierwszym rozdziałem książki, przedstawiający jedną z bardziej kluczowych postaci całej książki: Konia. Czemu klucPlease verify you are a human Access to this page has been denied because we believe you are using automation tools to browse the website. This may happen as a result of the following: Javascript is disabled or blocked by an extension (ad blockers for example) Your browser does not support cookies Please make sure that Javascript and cookies are enabled on your browser and that you are not blocking them from loading. Reference ID: #8e512f48-1454-11ed-9adf-794a65587976nGfeuc. 466 134 144 33 451 489 76 284 234
zwierze z dużymi oczami
